το ποδήλατο που περιμένει ο Παύλος Παυλίδης

 

                                                 Μέσα στον κήπο της δικιάς μου μοναξιάς
                                                 κάτι πουλιά πετούν πάνω απ’ τη στάχτη
                                                που άφησε πίσω του όταν έφυγε ο νοτιάς και
                                                μου τραγουδάνε “η αγάπη θα 'ρθει, θα 'ρθει”

                                               Μέσα στους τοίχους της μικρής μου φυλακής
                                               κάποιος διαβάζει της παλάμης μου το χάρτη
                                               βλέπει τους δρόμους της χαμένης μου ζωής και
                                               μου τραγουδάει “η αγάπη θα 'ρθει, θα 'ρθει”

                                               Θα 'ρθει, ένα απόγευμα ζεστό
                                                θα μπει στον κήπο αυτό
                                                όλο το φως που υπάρχει…

                                               Θα 'ρθει, μ’ ένα ποδήλατο λευκό
                                                θα κοιταχτεί μες στο νερό
                                                και θα ρωτάει να μάθει…

                                                                             Πότε γέμισε ο κήπος με πουλιά;
                                                          Πόσο είχε λείψει εκεί μακριά;
                                            Ποιος θα φροντίζει τ’ άνθη;   ..............