το ψαράκι της γυάλας του μάριου χάκκα

διάβασε το κείμενο (και παράλληλα κείμενα): ΕΔΩ

ανάλυση:ΕΔΩ

Αφήγηση

Αυτός ο άνθρωπος πηγαίνει κλαίγοντας
κανείς δεν ξέρει να πει γιατί
κάποτε νομίζουν πως είναι οι χαμένες αγάπες
σαν αυτές που μας βασανίζουνε τόσο
στην ακροθαλασσιά το καλοκαίρι με τα γραμμόφωνα.

Οι άλλοι άνθρωποι φροντίζουν τις δουλειές τους
ατέλειωτα χαρτιά παιδιά που μεγαλώνουν, γυναίκες
που γερνούνε δύσκολα
αυτός έχει δυο μάτια σαν παπαρούνες
σαν ανοιξιάτικες κομμένες παπαρούνες
και δυο βρυσούλες στις κόχες των ματιών.

Πηγαίνει μέσα στους δρόμους ποτέ δεν πλαγιάζει
δρασκελώντας μικρά τετράγωνα στη ράχη της γης
μηχανή μιας απέραντης οδύνης
που κατάντησε να μην έχει σημασία.

Άλλοι τον άκουσαν να μιλά
μοναχό καθώς περνούσε
για σπασμένους καθρέφτες πριν από χρόνια
για σπασμένες μορφές μέσα στους καθρέφτες
που δεν μπορεί να συναρμολογήσει πια κανείς.
Άλλοι τον άκουσαν να λέει για τον ύπνο
εικόνες φρίκης στο κατώφλι του ύπνου
πρόσωπα ανυπόφορα από τη στοργή.

Τον συνηθίσαμε είναι καλοβαλμένος και ήσυχος
μονάχα που πηγαίνει κλαίγοντας ολοένα
σαν τις ιτιές στην ακροποταμιά που βλέπεις απ' το τρένο
ξυπνώντας άσκημα κάποια συννεφιασμένη αυγή.

Τον συνηθίσαμε δεν αντιπροσωπεύει τίποτε
σαν όλα τα πράγματα που έχετε συνηθίσει
και σας μιλώ γι' αυτόν γιατί δε βρίσκω
τίποτε που να μην το συνηθίσατε·
προσκυνώ.
                         από το ημερολόγιο καταστρώματος α' του γιώργου σεφέρη

περί εφησυχασμού:

        Ελένη Βακαλό

Πώς έγινε ένας κακός άνθρωπος

Θα σας πω πώς έγινε

Έτσι είναι η σειρά

Ένας μικρός καλός άνθρωπος αντάμωσε στο

δρόμο του έναν χτυπημένο

Τόσο δα μακριά από κείνον ήτανε πεσμένος και λυπήθηκε

Τόσο πολύ λυπήθηκε

που ύστερα φοβήθηκε

Πριν κοντά του να πλησιάσει για να σκύψει να

τον πιάσει, σκέφτηκε καλύτερα

Τι τα θες τι τα γυρεύεις

Κάποιος άλλος θα βρεθεί από τόσους εδώ γύρω,

να ψυχοπονέσει τον καημένο

Και καλύτερα να πούμε

Ούτε πως τον έχω δει

Και επειδή φοβήθηκε

Έτσι συλλογίστηκε

Τάχα δεν θα είναι φταίχτης, ποιον χτυπούν χωρίς να φταίξει;

Και καλά του κάνουνε αφού ήθελε να παίξει με τους άρχοντες

Άρχισε λοιπόν και κείνος

Από πάνω να χτυπά

Αρχή του παραμυθιού καλημέρα σας

Ο κύριος  Φογκ ενώπιον ναυαγού

Μία μέρα από την πολυθρόνα του
είδε ο κύριος Φογκ
έναν άνθρωπο να πνίγεται.
-Αφού δε γνωριζόμαστε
τι νόημα έχει να τον σώσω, σκέφτηκε.
Με τον καιρό θα με ξεχνούσε
ενώ εγώ για πάντα θα θυμόμουν
την αγνωμοσύνη του.
Ή θα ‘τανε δια βίου ευγνώμων
κι έτσι μοιραία θα τον ξεχνούσα.
Θέματα τόσο σοβαρά
καλύτερα να τα ρυθμίζει
η θάλασσα.
                  Γ. Βαρβέρης

Στοιχεία ταυτότητος     

Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου

Μουσική: Διονύσης Τσακνής

Πρώτη εκτέλεση: Διονύσης Τσακνής

Γεννήθηκα άνθρωπος απλός

γι΄ αυτό και είμαι σαν πηλός

και βλέπω μπρος μου δυο Ελλάδες.

Κι΄ είν΄ ο σταυρός μου σαν φτερό

καθώς σηκώνω στον αφρό

συστήματα και βασιλιάδες.

Παιδί φρονίμων εργατών

εγώ δεν ήταν δυνατόν

ν΄ αλλάξω τίποτα στην πλάση.

Για να τ΄ απλώσω μακριά

είναι τα χέρια μου μικρά

γι΄ αυτό και μ΄ έχουν ξεγελάσει.

Μου λέγαν΄ : Βγες

και που να βγώ;

Μού λέγαν΄ : Μίλα

Τι να τους πώ;

Εγώ φιλήσυχος πολίτης

μ' αστυνομία και με δικαστές

σχέση δεν είχα εγώ ποτές

μ' αυτά που κάνει κάθε αλήτης

Συλλαλητήρια και φωνές

δεν τα κυνήγησα ποτές,

μήτε φωτιές ξέρω ν΄ ανάβω.

Πολέμησα για τη σκλαβιά

σε Μαραθώνα και Γραβιά

μα είμαι πιο σκλάβος κι΄ απ΄ το σκλάβο.

Ποτέ δεν πήγα σινεμά

σε καφενεία και σε μπαρ

ποτέ δεν μου ΄δωσαν ρεγάλο.

Κι΄ αυτά που λεν κυνηγητά

μονάχα τα χω ακουστά

κι αν γίνονται πολύ αμφιβάλω.

Μου λέγαν΄ : Βγες

και που να βγώ;

Μού λέγαν΄ : Μίλα

Τι να τους πώ;

Εγώ φιλήσυχος πολίτης

μ' αστυνομία και με δικαστές

σχέση δεν είχα εγώ ποτές

μ' αυτά που κάνει κάθε αλήτης

Πάνω μου πήρα τις ντροπές

και φύλαξα παντού σκοπιές

και πάντα πάνω στις επάλξεις.

Σαν αριθμός μες τους στρατούς,

σπουργίτι μες τους αετούς

στον κόσμο τι μπορείς ν΄ αλλάξεις.

Από συνήθεια παλιά

βρήκα και ΄γω μια αγκαλιά

κι΄ έκανα ότι όλοι κάνουν.

Πάντοτε σ΄ όλα τυπικός

και σ΄ όλα μου προσεκτικός,

τα κάτω να μην έρθουν πάνω.

Είμαι διακόσων πια χρονώ

και χόρτασα τον ουρανό

να βλέπω δίπλα σ΄ ένα λύκο.

Κι΄ αναρωτιέμαι αν είν΄ σωστά

ότι είδα κι΄ έχω ακουστά

κι΄ έχουν οι διπλανοί μου δίκιο.

Μου λέγαν΄ : Βγες

και που να βγώ;

Μού λέγαν΄ : Μίλα

Τι να τους πώ;

Εγώ φιλήσυχος πολίτης

μ' αστυνομία και με δικαστές

σχέση δεν είχα εγώ ποτές

μ' αυτά που κάνει κάθε αλήτης


περί κομφορμισμού : πείραμα και άρθρο σε ελευθεροτυπία

για τον ''κομφορμιστή'' των μοράβια-μπερτολούτσι διάβασε : ΕΔΩ