Πέμπτη 20 Οκτωβρίου 2011

έκθεση γ': ΒΙΝΤΕΟ ΓΙΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ - ΡΑΤΣΙΣΜΟ



ΤΑ 30 ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗΣ ΣΕ 30 ΒΙΝΤΕΟ : ΕΔΩ


ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ

''βρωμοέλληνες''-ΗΠΑ



Το Schwarzfahrer (λαθρεπιβάτης) του σκηνοθέτη Pepe Danquart κέρδισε το όσκαρ ταινίας μικρού μήκους το 1994.Θέμα της, η καταδίκη του καθημερινού ρατσισμού μέσα από μια ιστορία σε ένα τραμ: Ένας νεαρός νέγρος μπαίνει σε τραμ, μια ηλικιωμένη του φέρεται άσχημα και μονολογώντας τόν προσβάλλει συνεχώς. Στο τέλος ο νεαρός νέγρος, παίρνει την εκδίκησή του...



                                         21 Μαρτίου: παγκόσμια ημέρα κατά φυλετικών διακρίσεων
η Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη των Φυλετικών Διακρίσεων καθιερώθηκε το 1966 από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών σε ανάμνηση ενός τραγικού συμβάντος, που συγκλόνισε την παγκόσμια κοινή γνώμη:
   Στις 21 Μαρτίου του 1960 η αστυνομία της ρατσιστικής Νοτίου Αφρικής πυροβόλησε εν ψυχρώ κατά μιας διαδήλωσης φοιτητών στην πόλη Σάρπβιλ, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους 70 άνθρωποι. Οι νεαροί διαδηλωτές διαμαρτύρονταν ειρηνικά κατά των νόμων του Απαρτχάιντ, που είχε επιβάλλει το καθεστώς της λευκής μειοψηφίας στη χώρα, εφαρμόζοντας τη θεωρία της ανισότητας ανάμεσα στις φυλές.
απαρτχάιντ[βιβκιπαίδεια]

Σάββατο 8 Οκτωβρίου 2011

ο "άλλος" βέγγος

Ο ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΟΣ ΒΕΓΓΟΣ

από ''το βλέμμα του οδυσσέα'' [θ. αγγελόπουλου]


                                             από την ''ψυχή βαθιά'' [π. βούλγαρη]


από το ''όλα είναι δρόμος''  [π. βούλγαρη]

από τις ''ήσυχες μέρες του αυγούστου'' [π. βούλγαρη]



από το ''αίνιγμα'' [γ. σολδάτου]



Υ.Γ. αλλά και ο γνωστός βέγγος :





Ο ΜΟΥΣΙΚΟΣ ΒΕΓΓΟΣ






     
αφιερώματα:
''ένας άνθρωπος παντός καιρού''

από τη μηχανή του χρόνου :





Βέγγος

Για να καταφεύγει ο Βέγγος τόσο συχνά στην προσφώνηση «Καλοί μου άνθρωποι!», πά' να πει ότι υπήρχαν και κακοί -διαφορετικά η διευκρίνιση θα περίττευε.
Τώρα οι κακοί, οι άπληστοι, οι πωρωμένοι, οι μηδενιστές και οι τεχνοκράτες επελαύνουν κερδίζοντας τις μάχες σε όλα τα μέτωπα, ενώ ο Βέγγος χάνεται μαζί με την τελευταία συγκινησιακή ανταύγεια της δεκαετίας του '60, στην ψυχική ευρυχωρία της οποίας είχε τρέξει και ξανατρέξει αλωνίζοντας και καλώντας τους πάντες σε επαγρύπνηση εν όψει μιας απειλής που ουδέποτε κατονόμαζε. Εκ των υστέρων, έχουμε αμέτρητους λόγους να υποθέσουμε πως η τελευταία δεν ήταν παρά ο κίνδυνος να αποκοπούμε απ' το συναισθηματικό φως του παρελθόντος της ζωντανής γειτονιάς.

ΠΡΑΓΜΑΤΙ, το τρέξιμο του Βέγγου στην πόλη, η αδιάκοπη κίνηση πάνω-κάτω και γύρω απ' την εστία κάθε μικροσυμβάντος είναι μια τρελή τροχιά απείρως πιο αγωνιώδης και ομιλητική απ' ό,τι των διάσημων συναδέλφων του της κινηματογραφικής κωμωδίας, όπως ο Λουί ντε Φινές ή, παλαιότερα, ο Τσάπλιν. Μ' αυτούς μοιράζεται, φυσικά, τη σπασμωδική τεθλασμένη και την ταχύτητα μιας κίνησης που προκύπτει απ' την καταδίωξη: όλοι αυτοί οι κωμικοί τρέχουν σαν να τους κυνηγούν, για να μην πούμε ότι τους κυνηγούν όντως κάθε είδους απειλές και παρεξηγήσεις, αντικείμενα που ξεφεύγουν από τον έλεγχο και παλιάνθρωποι. Ωστόσο υπάρχει στον Βέγγο, επιπλέον -και κυρίως-, μια δόση αστείρευτης αγάπης για εκείνους που αναλαμβάνει να προστατέψει και που δεν είναι παρά οι ίδιοι οι θεατές: ο Βέγγος τρέχει θέλοντας να προειδοποιήσει για μιαν επερχόμενη καταστροφή, τρέχει αντιστεκόμενος στην εισβολή ενός παράλογου τρόπου ζωής που έρχεται απ' το μέλλον και που ήδη έχει κατακτήσει, στις ταινίες εκείνες, το εσωτερικό των σαλονιών της ανώτερης τάξης με τη γοητεία των πλαστικοποιημένων επιφανειών και την υπνωτιστική επιρροή των επίπλων ντιζάιν στις αποφάσεις του Κωνσταντάρα και της Μάρως Κοντού. Εν ολίγοις, ο Βέγγος τρέχει, όχι μόνον επειδή δεν τον χωράει ο τόπος, αλλά επίσης για να σημάνει συναγερμό.

ΤΡΕΧΕΙ και τρέχει θέλοντας να μας πει ότι η συμφορά δεν είναι αυτή που μας βρήκε αλλά εκείνη που πρόκειται να μας βρει όταν θα λησμονηθεί οριστικά και αμετάκλητα το περίφημο εκείνο κάτι, αυτός ο προ πολλού μισοχαμένος θησαυρός που ο ίδιος ψάχνει εδώ κι εκεί και που δεν είναι άλλος απ' τη διαπροσωπική συμπάθεια ως ιδανική ρίζα κάθε επιθυμίας και κάθε αιτιότητας. Τρέχει διαλαλώντας ότι η ευτυχία τού να περιστοιχίζεσαι από καλούς ανθρώπους εκπνέει όπου να 'ναι, σημαδεμένη από την ημερομηνία λήξης της διαφαινόμενης αλματώδους προόδου στην τεχνολογία των τηλεοράσεων και των ψυγείων. Τρέχει σπάζοντας όλα τα ρεκόρ νευρικότητας και υπερδιέγερσης για να μας μεταδώσει, με κωμικό τρόπο, το νόημα της τελευταίας ευρωπαϊκής τραγωδίας: δηλαδή την επίγνωση ότι κάθε ρεκόρ, κάθε επίτευγμα έχει χαρακτήρα αποχαιρετιστήριο. Σ' αυτό συνίσταται η ιδιοφυΐα του.

ΑΠΟΔΕΙΧΤΗΚΕ προφήτης. Ηταν ο πιο ενστικτώδης, καλόκαρδος και ταλαντούχος ταχυδρόμος που είχαμε ποτέ.
                                                   Ευγένιος Αρανίτσης
                 Είσοδος υπηρεσίας ,  Ελευθεροτυπία, Σάββατο 7 Μαΐου 2011





ΤΟ «ΘΑΥΜΑ»


για τους ανήσυχους, τους μόνους, τους μισομόνους, τους μπερδεμένους, τους χρεωμένους σε τράπεζες και αισθήματα :
 
έτσι όπως αλλάζει ο καιρός..

και δείχνει ο χειμώνας τα δόντια του κι ο αέρας ρίχνει τα φύλλα, και ρίχνει και το ηθικό. κι οι νοικοκυραίοι ευλογάνε τα γένια τους γιατί έχουν γεμίσει τις αποθήκες με καυσόξυλα και λοιπά χρειαζούμενα για έναν βίο αξιοπρεπή..
Όσοι όμως δεν προνόησαν βλέπουν να μένουν οι αποθήκες τους άδειες και ψάχνουν να τις γεμίσουν.. κάποιοι απ’ αυτούς, αμετανόητα ρομαντικοί τις βλέπουν γεμάτες , κι ας μην είναι.. ή απαξιούν να τις γεμίσουν..


Κάποιοι ελπίζουν και κάποιοι άλλοι λένε την ελπίδα «όπιο»
 [υπάρχουν πολλά όπια, ατομικά και συλλογικά, σχεδόν κατά κανόνα ελκυστικά και ζωτικά για την επιβίωση..]

Κάποιοι «βλέπουν» το θαύμα, φευγαλέο μεν αλλά το βλέπουν !
 Δεν ξέρω τι είναι,
Ούτε πώς φτάνει,
Ούτε τι χρώμα έχουν οι μέρες όταν έρχεται
Δεν είμαι ο μόνος
-το είδανε κι άλλοι-
Να μπαίνει μέσα στα νερά και να μη βρέχεται.

Μην το μαλώσεις,
Μην το ζορίσεις,
Σήκω απ' το πιάνο, βγες μια βόλτα, αναστέναξε
Σαν περιστέρι
Είχε καθίσει
Απάνω σου όταν σε βαφτίζαν, αλλά πέταξε.

Το πλήθος βλέπει
Μόνο τον χρόνο
Που τα μωρά του βγαίνουν βόλτα με τον διάβολο
Με πιάνει ζάλη
Μα βλέπω μόνο
Να 'ρχεσαι απλά και να μου ξαναφεύγεις αύριο.

Δεν ξέρω τι είσαι,
Ούτε ως πού φτάνεις,
Ούτε τι χρώμα έχουν οι μέρες όταν έρχεσαι
Δεν είμαι ο μόνος
-σε είδανε κι άλλοι-
Να μπαίνεις μέσα στα νερά και να μη βρέχεσαι.
                                   
                                              φοίβος δεληβοριάς