Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 2011

κάπνισμα είναι οι άλλοι ή η απουσία άλλων *

*  '' κόλαση είναι οι άλλοι ''  [ζαν-πολ σαρτρ]
    '' κόλαση είναι η απουσία άλλων '' [ροζέ γκαρωντύ]


μια αναγκαία επισήμανση εξαρχής :
                είναι ανοησία να υπερασπιστεί κανείς το κάπνισμα [είναι αυτονόητο ότι βλάπτει]
είναι όμως και ανοησία να το κυνηγήσει ανελέητα,να το δαιμονοποιήσει,
 γιατί τότε το καθιστά ως ''απαγορευμένο'' ακόμη πιο ελκυστικό,
το μυθοποιεί περισσότερο..


«Eισπνέετε;» (ενν. τον καπνό) ρωτάει αυτή η διαφήμιση τσιγάρων του 1932. Kαι το κείμενο, αμέσως παρακάτω, διαβεβαιώνει: «Σίγουρα... 7 στους 10 καπνιστές “κατεβάζουν” τον καπνό εν γνώσει τους... οι υπόλοιποι 3 χωρίς να το καταλάβουν». Mάλλον ανυποψίαστα, ο εμπνευστής του σλόγκαν «αγγίζει» τον βαθύτερο πυρήνα της σχέσης ανάμεσα στην αναπνευστική λειτουργία και την καπνιστική συνήθεια: όταν εισπνέουμε βαθιά, βεβαιώνει από τη μεριά της η ψυχολογία, «αγγίζουμε» τα εσωτερικά μας όρια. Aυτή η ψυχολογικά υποστηρικτική αίσθηση των εσωτερικών ορίων γίνεται σαφέστερη κατά το κάπνισμα.
                                                  [απ' το αφιέρωμα της Καθημερινής]







O Zαν Πωλ Σαρτρ, αρειμάνιος καπνιστής, επέζησε των ναζιστικών στρατόπεδων συγκεντρώσεως, των κινδύνων της Aντίστασης, της αντιπαλότητας με τη μαρξιστική «ορθοδοξία» και, λένε, της πολύχρονης συμβίωσης με την Σιμόν ντε Mποβουάρ. Aποδήμησε το 1980 σε ηλικία 75 ετών – μάλλον όχι εξαιτίας του τσιγάρου. Δεν απέφυγε, μετά θάνατον, τα πλήγματα της βλακείας των μετρίων, που πολέμησε με σθένος όσο ζούσε, αλλά που αποδείχθηκε, για μυριοστή φορά, μακροβιότερη των πολεμίων της: «Oι υπηρέτες του κοινωνικώς ορθού, σε διαφήμιση της Eθνικής Bιβλιοθήκης της Γαλλίας έφτασαν στο σημείο να αφαιρέσουν, στις φωτογραφίες, το τσιγάρο από τα χείλη του Zαν Πωλ Σαρτρ...», αγριεύουμε από το εύστοχο κείμενο της Mαρίλιας Παπαθανασίου με τίτλο «O Σαρτρ κόβει, μετά θάνατον, το κάπνισμα» στην «Kαθημερινή» της Tετάρτης 30 Mαρτίου 2005.[από το αφιέρωμα της καθημερινής]


από την εκπομπή ''το κουτί της πανδώρας''

-         ΤΟ ΚΑΠΝΙΣΜΑ ΒΛΑΠΤΕΙ ΣΟΒΑΡΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ

Το ξέρω
αλλά τη νύχτα και μπροστά στη θάλασσα
επίσης σοβαρά ωφελεί την προσευχή
γιατί ο καπνός, ωχρός λαθρεπιβάτης
παίρνει το λεωφορείο των σύννεφων
κι όταν εκείνο κάνει στάση στο Θεό

α, τότε θα μ΄αναγνωρίσει - δε μπορεί
απ΄το άφιλτρο του λάρυγγα
από το μπλέντεντ των πνευμόνων
από τη δυσωδία των σωθικών
αφού δεν αρκεί φαίνεται
μέσα στο απόλυτο σκοτάδι
μια τόση δα μικρούλα καύτρα
που επιμένει.

 Γ. Βαρβέρης , Ο ΚΥΡΙΟΣ ΦΟΓΚ



             ΑΡΘΡΑ
                    ευγ. αρανίτσης  νικοτίνη
                  ωδή στον καπνό

                                                              Αφιέρωμα καθημερινής :
                                                       Ο ΚΑΠΝΟΣ μια ιστορία πάθους

                                                                καπνίζω, άρα υπάρχω;

                                                       "ως εκλείπει καπνός εκλιπέτωσαν.."

                                                                το καπνιστικό γονίδιο

                                                             το κάπνισμα ως ιατρικό πρόβλημα
                                                             
                                                                το χρονικό του καπνού

                                                                 οι δρόμοι του καπνού

                                                            το τσιγάρο στη μεγάλη οθόνη

                                                         ρέκβιεμ για το τελευταίο μου τσιγάρο


το τελευταίο τσιγάρο

Άρης Αλεξάνδρου : ΤΟ ΚΙΒΩΤΙΟ
Με το Κιβώτιο βρισκόμαστε στο κλίμα του ελληνικού εμφυλίου πολέμου-ακριβέστερα, στο τέλος του (καλοκαίρι του 1949). Μια 40μελής ομάδα "εθελοντών" και επίλεκτων κομμουνιστών αναλαμβάνει την ύψιστη αποστολή να μεταφέρει ένα κιβώτιο από την πόλη Ν στην πόλη Κ. Κανείς δεν έχει ιδέα για το περιεχόμενο του κιβωτίου ούτε για τον τελικό στόχο των κινήσεών τους : το αρχηγείο αρκείται να τους υποδεικνύει κάθε μέρα το δρομολόγιο της επομένης. Ωστόσο έχει γνωστοποιηθεί σε όλους ότι η "επιχείρηση - κιβώτιο" είναι τόσο σημαντική ώστε ενδεχομένως να κρίνεται από αυτήν η έκβαση του πολέμου. Εξ ου και οι αυστηρές προδιαγραφές της πορείας: καμιά καθυστέρηση δεν θα γίνεται ανεκτή και κάθε τραυματίας ή απλώς βραδυπορών θα «κυανίζεται»*. Αυτή η επιχείρηση - εκατόμβη θα διαρκέσει δύο μήνες (μέσα Ιουλίου - μέσα Σεπτεμβρίου του 1949). Ο μοναδικός επιζών - και αφηγητής - ολοκληρώνει την πορεία, παραδίδει το κιβώτιο στους αρμοδίους, εκείνοι το ανοίγουν και διαπιστώνεται πως είναι άδειο!
*Κάθε φορά ο υποψήφιος νεκρός, πριν πάρει το κυάνιο, δικαιούται να καπνίσει για τελευταία φορά, το τελευταίο τσιγάρο.
   απόσπασμα στο σχολικό βιβλίο της γ’ λυκείου:  η αυτοκτονία του σοφοκλή (σελ. 210)

Ο ΦΟΡΤΙΝΟ ΣΑΜΑΝΟ ΚΑΠΝΙΖΕΙ ΚΑΙ ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ..
     Ο Fortino Samano Μεξικανός υπολοχαγός και υπαρχηγός του Emiliano Zapata στην εξέγερση των φτωχών του 1910 συνελήφθη και εκτελέστηκε το 1917 από τον ομοσπονδιακό στρατό του προέδρου Porfirio Diaz .
Δευτερόλεπτα πριν την εκτέλεσή του ζήτησε ένα τσιγάρο ποζάροντας ακουμπισμένος σε ένα πέτρινο τοίχο, και χαμογελώντας άφοβα στο φακό του φωτογράφου Agustin Victor-Casasola.
Ο Θ. Παπ/νου εμπνεύστηκε απ’ τη φωτογραφία το ομώνυμο τραγούδι με τρεις αφηγητές:
τον ίδιο τον Σαμάνο, τον εκτελεστή και .. το τσιγάρο του.

Ο Φορτίνο Σαμάνο καπνίζει και σκέφτεται:
"Είμαι ό,τι δεν έζησα, είμαι η βροχή που θα 'ρθει
να δροσίσει άγνωστων γυναικών το κορμί.
Βράδυ στα κρεβάτια τους πώς στενάζουν ξαναμμένες
ποιος Σαμάνος έφερε τούτη τη βροχή..."

Ο στρατιώτης με τ'όπλο σημαδεύει και σκέφτεται:
"Με μια κίνηση απλή θα του κλέψω ό,τι έχει ζήσει
είμαι ένας μικρός θεός, είμαι ένα στοιχειό.
Πάνω από το αίμα του αύριο εδώ την ίδια ώρα
ερπετά θα σέρνονται όπως κάνω κι εγώ..."

Το τελευταίο τσιγάρο κι εκείνο σκέφτεται:
"Θα γίνω γέλιο να κρυφτώ σε παιδιά που ξεφαντώνουν
ο καιρός θα χάνεται ώσπου κάποιο απ'αυτά
θα φωνάξει "Λιμπερτά!" κι όπως θα κοιτάει τις κάνες
θα βρεθώ στα χείλη του σαν τσιγάρο ξανά..."

«Όταν διάβασα τη λεζάντα της φωτογραφίας, ανατρίχιασα. Η στάση του Φορτίνο Σαμάνο δεν έχει καμία σχέση με τη σημερινή πραγματικότητα. Ίσως γι’ αυτό με συγκίνησε. Οι τωρινοί άνθρωποι, με τη συμβολή της τηλεόρασης, έχουμε υποστεί δύο σημαντικές ήττες: Από τη μια, έχουμε εθιστεί στον πόνο και στον θάνατο των άλλων –μέχρι και ζωντανή αναμετάδοση πολέμων έχουμε παρακολουθήσει– και από την άλλη, ακριβώς επειδή νομίζουμε ότι είμαστε πάντα στη θέση του θεατή, όταν χτυπήσει την πόρτα μας κάποια συμφορά ή ο ίδιος ο θάνατος ξαφνιαζόμαστε και τρομάζουμε». [Θαν. Παπ/νου]




στο άδειο μου πακέτο απόψε μπήκες.δεν ξέρω τι ζητάς και αν το βρήκες..

τόσο καπνό που πίνω μέσα μου,
άμα τον είχα ταξιδέψει,
θά'χα γυρίσει όλη τη γη..[;]

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου