να τα πούμε; [πέστε τα..]

Την πόρτα ανοίγω το βράδυ,
τη λάμπα κρατώ ψηλά,
να δούνε της γης οι θλιμμένοι,
να ’ρθούνε, να βρουν συντροφιά.

Να βρούνε στρωμένο τραπέζι,
σταμνί για να πιει ο καημός
κι ανάμεσά μας θα στέκει
ο πόνος, του κόσμου αδερφός.

Να βρούνε γωνιά ν’ ακουμπήσουν,
σκαμνί για να κάτσει ο τυφλός
κι εκεί καθώς θα μιλάμε
θα ’ρθει συντροφιά κι ο Χριστός.

                τάσος λειβαδίτης

τα χριστούγεννα των ποιητών

ευγένιος τριβιζάς: ένα δέντρο, μια φορά

χορταστικό αφιέρωμα της ''καθημερινής'' στους μήνες δεκέμβριο και ιανουάριο

όπως και στα χριστούγεννα στο νεοελληνικό διήγημα

παράσταση του εθνικού θεάτρου : το παλτό(ν. γκόγκολ)

Το παιδί με τα σπίρτα

Το παιδί της μεγάλωσε.
Έκλεισε σήμερα τα έξι χρόνια.
Το χτένισε όμορφα.
Δε θα ‘χει πια ανάγκη.
Περνά και το βλέπει.
Στη γωνιά της πλατείας
στέκει σαν άντρας.
Απ’ τα πέντε κουτιά τα σπίρτα
έχει κιόλας
πουλήσει τέσσερα. – Παίζει ο χειμώνας
στα δέκα του δάχτυλα.
Έγινε νύχτα.
Κοιτάζει η μητέρα του δεξιά της, ζερβά της,
απάνω και κάτω. Σκοτάδι:
“Ας μπορούσεν ανάβοντας το παιδί  μου ένα σπίρτο
        να φωτίσει τον κόσμο”.

                                       νικηφόρος βρεττάκος

Το τραγούδι του Αντρέα            

Πρωτοχρονιά παραμονή

-σε βλέπω που κοιμάσαι

στου ονείρου σου τη μουσική

ευτυχισμένος νά 'σαι.

Τον ύπνο σου ζεσταίνουνε

-κι ας είναι η νύχτα κρύα

τα δώρα που σε καρτερούν από την Καισαρεία.

Για σένα ο κόσμος κι ο καιρός

δεν λιώνουν σαν τους πάγους.

Έχεις Χριστό και Παναγιά,

αστέρι και τρεις μάγους.

Έχεις το ψέμα της γιορτής

και τη φωτιά της νιότης.

Πρίγκηπας είσαι και φτωχός,

προσκυνητής και ιππότης.

Πώς να σου πω πως δεν υπάρχει Αγιοβασίλης;

Σε ποιόν το γράμμα σου θα στείλεις

για να ζητήσεις τα παιχνίδια που αγαπάς.

Όταν μονάχος σου στη γη θα περπατάς

παντού κλεισμένες πόρτες πόρτες θα χτυπάς.

Χρήμα και χρόνο πάντα θα χρωστάς

κι αγάπη δανεική θα οφείλεις

πώς να σου πω πως δεν υπάρχει Αγιοβασίλης;

Πρωτοχρονιά παραμονή

-ακόμα ένας χρόνος.

Άλλο ένα βήμα στα τυφλά,

ένας ακόμα πόνος.

Θά`ρθουν πολλά κι άλλα πολλά

ατέλειωτη θητεία

ταξίδι ωραίο η ζωή

σπουδή και μαθητεία.

Να το θυμάσαι, είσαι παιδί

κι αν θες παιδί να μείνεις

κρύψε στη μέσα σου ψυχή

πίσω σου όσα αφήνεις.

Για να τα βρεις έναν καιρό

μπροστά σου φωτισμένα

και μες στης μνήμης τον σωρό

να θυμηθείς κι εμένα.

                                        γιώργος ανδρέου

Χριστούγεννα
Αντέχονται βέβαια σχεδόν όλες οι δοκιμασίες,
αυτό δα έλειπε, από τέτοιες περιπέτειες
να μη βγαίνεις ζωντανός, κι ίσως στο τέλος πάλι ολόρθος.

Όμως να, θα 'ρθουνε πάλι Χριστούγεννα και φέτος
ταψιά, χαμόγελα, βιτρίνες, επισκέψεις, έλατα φορτωμένα...
(πέρσι σου αρνήθηκα ένα στολισμένο δέντρο,
αρνήθηκα τα κάλαντά σου, μπαχτσίσι σού αρνήθηκα)

Δεν υπάρχουν Χριστούγεννα. Τα παιδιά με τα τριγωνάκια
φέτος πεθαίνουν∙ οι μάνες φουρνίζουν μπακλαβάδες
δηλητήριο∙ παππούδες τής παράδοσης χαρίζουνε στα εγγόνια
πληρωμένους δολοφόνους∙ ως και η θάλασσα κοχλάζει –τέτοιον καιρό.

Πέρσι φαινότανε ρουτίνα, φέτο κατάληξε κραυγή∙
όλα εδώ πληρώνονται, κι οι αρνήσεις στα μπαχτσίσια και στα κάλαντα.
                                    γιάννης καρατζόγλου

Χριστούγεννα...

Δεν περιμένω όμως τίποτα πια

Τον Αϊ Βασίλη απλώς τον λέγαν μπαμπά

Κι είν' ένας πρώην Έλλην αριστερός

Ένας θνητός

Με τ' όνειρό του δίχως στέγη καμιά

Και το ανοιξιάτικο κορίτσι – μαμά

Πλακώνεται απ' τη συνταγή την παλιά

Οι μυρωδιές μυρίζουν κάτι βαρύ

Κάποια πληγή

Που απλώς δεν θέλουμε ν' ανοίξει ξανά

Χριστούγεννα...

από το βλέμμα του ''οδυσσέα''

    Καλέ μου φίλε σου γράφω για να παρηγορηθώ

                και εξ αιτίας της απόστασής μας, τρελά θα εξηγηθώ.

             Μα από τότε που λείπεις, παρατήρησα ξανά

                                           πως ο γέρο-χρόνος έφυγε μα κάτι ακόμα εδώ δεν προχωρά..

Τα γόνατά μου κάνουν χρίτσι χρίτσι.
Μεγαλώνω.
Το χάνω κάθε χρόνο το παιχνίδι
με το χρόνο...

ήταν ανάγκη να συμβεί και σε μένα;;;;;

κι όποιος είπε και του χρόνου,

θα εννοεί πως δεν τελειώσαμε φέτος,

ευτυχές και στο χέρι μας το νέο έτος...